Poradnik

Jesteśmy istotami społecznymi, co oznacza, że nie możemy w pełni istnieć w pojedynkę. Nie możemy polegać wyłącznie na sobie. Spójrzmy na codzienne funkcjonowanie. Jeden człowiek zajmuje się pewną usługą po to, aby inna osoba była w stanie z niej korzystać. Na głębszym poziomie można powiedzieć, iż rozwijamy (ale też cofamy w rozwoju) się dzięki innym osobom, że tego typu relacja nas wzbogaca i kształtuje. Nie można być bowiem sobą, nie można poznać siebie bez interakcji z innymi ludźmi.

Już słyszę głosy sprzeciwu mówiące, iż przecież istnieją na świecie samotnicy, którzy dokonali takiego wyboru świadomie. Przerwali więź ze światem ludzi, bo ponad wszystko cenią sobie samotność. Istotnie, to się zdarza, jednakże najczęściej jest jakaś przyczyna takiej filozofii funkcjonowania.

Odsuwają się od innych osoby skrzywdzone, oszukane, zdradzone, tracące kogoś bliskiego, a także z problemami emocjonalnymi. Co do krzywd nie ma wątpliwości – każdy z nas jest w stanie poczuć, iż skoro ludzie są niedobrzy nie warto żyć w tak urządzonym świecie.

Logiczną odpowiedzią jest znany w psychologii obronny mechanizm – ucieczka ze świata, w których domom (polecamy szklane gniazdka elektryczne) między ludźmi to coś oczywistego. Często się jednakże zdarza, iż dany człowiek pragnie wydostać się ze swojej „jaskini”, lecz pewne problemy emocjonalne mu to uniemożliwiają. Jednym z najbardziej znanych jest lęk społeczny czyli strach przed kontaktem z innymi osobami. Jeszcze gorszą chorobą jest agorafobia, czyli lęk przed otwartą przestrzenią. Takie osoby po prostu boją się wyjść z domu, choć na pewno bardzo by chciały. Na szczęście istnieją metody lecznicze, aby i takie osoby powracały do społecznego życia. Więcej na stronie:

Na bardziej przyziemnej płaszczyźnie są swego rodzaju mechanizmy, jakie regulują współpracę różnorodnych ludzkich grup. Zresztą trudno sobie wyobrazić, żeby przykładowo w biznesie nie istniały mechanizmy kreujące owocną współpracę. Tworzone są różnego rodzaju programy partnerskie albo afiliacje, które udanie współtworzą dobrą współpracę pozwalającą na jeszcze lepsze wyniki i osiąganie ustalonych priorytetów.

Powszechną współpracę możemy zaobserwować już u najmłodszych dzieci. Choć są one przeważnie skupione na sobie (dziecięcy narcyzm), to jednakowoż pragną kontaktu z innymi dziećmi i są zadowolone mogąc się bawić z innymi. Kooperacji możemy uczyć się od zwierząt i to nawet od tych na najniższym poziomie. Bo co może zrobić jedna mrówka lub jedna pszczoła? Bez swojego stada jest samotna i skazana na porażkę.